Het verhaal van Aicha

Jeugd

Ik groeide op als enig meisje tussen 3 oudere broers in een huis waar spanning eerder regel was dan uitzondering. Jong leerde ik wat het betekende om op eigen benen te moeten staan. In een tijd waarin mijn vader uit mijn leven verdween, voelde ik me niet gezien en alleen. Tegelijkertijd werd dit gemis onvoldoende gecompenseerd en begon ik mezelf onbewust weg te cijferen. Dit leidde tot de kernovertuiging dat 'ik er niet toe doe'. 

Overcompensatie

Deze situatie leidde tot een zoektocht naar zelfbevestiging: ik ging chronisch overcompenseren. Waar anderen misschien tevreden zouden zijn met het behalen van goede cijfers, zag ik elk succes als een springplank naar iets groter. Niks was genoeg en ik werkte extreem hard. Dit resulteerde in 9's voor mijn twee tegelijkertijd gevolgde Master opleidingen, deelname aan 2 exclusieve Honoursprogramma's en het publiceren van 5 wetenschappelijke onderzoeken in o.a. Cambridge University. En dat allemaal in 2 jaar tijd. 

Niet genoeg

Ondanks mijn innerlijke twijfels, was dit het objectief bewijs dat ik mijn plekje in de wereld verdiende. En tegelijkertijd kwam mijn échte wens, dat ik me gezien en gehoord voelde door mijn familie, alsnog niet uit. Ik begon al snel te begrijpen dat de academische wereld en prestaties niet vervangend waren voor mijn onderliggende behoefte aan betekenisvolle verbindingen. Echter, het persoonlijk bijstaan van cliënten biedt mij de mogelijkheid om mijn professionele kennis effectief toe te passen en tegelijkertijd voldoening te halen uit het helpen van anderen.

Wéér teleurgesteld

Jarenlang heb ik keihard als neuropsycholoog gewerkt binnen de basis én specialistische GGZ met als einddoel klinisch neuropsycholoog te worden. Toen ik na 10 jaar hard werken en 5 keer solliciteren eenmaal op mijn plek zat, ging door financiële problemen de afdeling failliet. Hierdoor werd ik van dichtbij geconfronteerd met de harde realiteit van een overbelast zorgsysteem waar persoonlijke benadering vaak ondergesneeuwd raakt door bureaucratische structuren. 

Nieuw begin

En daarom besloot ik dat dit anders moet. Niet alleen voor mij, maar ook voor de cliënt.

Het is onze missie geworden om een toegankelijk, innovatief en evidence-based zorg te bieden die verder gaat dan het traditionele zorgsysteem. Want wij geloven in een wereld waar iedereen toegang heeft tot op maat gemaakte zorg die écht bij hen past. Zodat niemand zijn of haar problemen alleen hoeft te verwerken.

Jeugd

Mijn jeugd als vluchteling was gevuld met turbulentie en voortdurende stress. Van het ene asielzoekerscentrum naar een afgelegen boerendorpje in Zeeuws-Vlaanderen, ervoer ik onbegrip en spanningen die een diepe impact hadden. Gedurende 17 jaar werden we geconfronteerd met mishandeling, buitensluiting, racistische opmerkingen en daden, het vernielen van ons huis en zelfs ongerechtvaardigde ontvoeringen door de kinderbescherming vanwege valse beschuldigingen. Deze ervaringen hebben diepe littekens achtergelaten en hebben geleid tot de overtuiging dat ik er niet toe deed en er niet bij hoorde.

Nieuw begin

Na 17 jaar van ontberingen kreeg ik eindelijk een kans toen ik werd toegelaten tot de Geneeskunde opleiding en naar Amsterdam kon verhuizen, waar mijn leven gevoelsmatig pas echt begon. Op jonge leeftijd was ik al gefascineerd door gezondheidssystemen. Gezien ik vaak mee ging met de afspraken van mijn ouders bij dokters, ontdekte ik op jonge leeftijd dat ik graag ook die dokter zou willen zijn die mensen in kwetsbare situaties kan helpen. Het behalen van mijn artsendiploma was niet alleen een professionele mijlpaal, maar ook een persoonlijke triomf die mijn gevoel van eigenwaarde versterkte. Ik werd arts, werkte op de Spoedeisende Hulp, en begon vervolgens aan mijn specialisatie tot huisarts.

Pandemie

Tijdens de uitbraak van de pandemie stond ik aan de frontlinie, waar ik patiënten met COVID-19 behandelde. Tegelijkertijd begon mijn eigen gezondheid af te takelen. Ik ontwikkelde bloedarmoede en verloor 15 kilo, wat later werd gediagnosticeerd als een chronische darmziekte. Toen mijn darmziekte onder controle was, bleef ik kampen met een symptoom dat mijn levenskwaliteit ernstig aantastte: brainfog. Deze klachten verergerden geleidelijk, waardoor ik verward raakte, moeite kreeg met spreken en concentreren.

Weer op nul 

Deze symptomen werden zo ernstig dat ik uiteindelijk mijn specialisatie tot huisarts moest opgeven, vlak voor het behalen van mijn diploma. Na 9 jaar hard werken viel mijn droom in duigen. Tijdens dit proces besefte ik dat het leven met dergelijke klachten een ware uitdaging was en dat ik voldoening miste in mijn dagelijkse bezigheden. Ondanks mijn vastberadenheid om optimistisch te blijven en problemen aan te pakken, bleef mijn lichaam me in de steek laten.

Nieuwe start 

Mijn grootste voldoening vind ik in het helpen van anderen die echt hulp nodig hebben. Daarom hebben we dit platform opgericht om mensen op een laagdrempelige manier de hulp te bieden die ze nodig hebben. Met mijn 9 jaar ervaring in de geneeskunde en mijn 3 jaar ervaring als patiënt met psychosomatische klachten, wil ik mijn kennis delen met degenen die het nodig hebben.